Τα Λαγκάδια, ένα από τα ιστορικά κεφαλοχώρια της Πελοποννήσου, αποτελούν παραδοσιακό ορεινό οικισμό, αμφιθεατρικά χτισμένο σε απότομη πλαγιά της ορεινής Γορτυνίας. Οι κάτοικοί τους διακρίθηκαν ως τεχνίες, καθώς από τα μέσα του 18ου αιώνα, στα Λαγκάδια συγκροτήθηκαν οργανωμένες συντεχνίες τεχνιτών λιθοδομής, τα λεγόμενα μπουλούκια, που περιόδευαν σε όλη την Πελοπόννησο και τη Στερεά Ελλάδα αναλαμβάνοντας σημαντικά οικοδομικά έργα. Η συμβολή των Λαγκαδίων στην Ελληνική Επανάσταση υπήρξε καθοριστική, με επίκεντρο την ισχυρή οικογένεια των Δεληγιανναίων και κυρίως τον Κανέλλο Δεληγιάννη. Η Επανάσταση κηρύχθηκε επίσημα στο χωριό στις 23 Μαρτίου 1821, ενώ λίγες μέρες αργότερα, η σφαγή των Οθωμανών κατοίκων και η πυρπόληση του τζαμιού ενίσχυσαν την επιρροή των Δεληγιανναίων στην περιοχή, συσπειρώνοντας γύρω τους τον ντόπιο πληθυσμό. Λαγκαδινοί αγωνιστές, όπως ο Φιλικός μεγαλέμπορος Δημήτριος Δημητρακόπουλος (1798 – 1889), συμμετείχαν σε πολεμικές αναμετρήσεις ενώ ιδιαίτερη σημασία είχε η συμμετοχή τους στη δημιουργία οχυρωματικών έργων. Το 1825 κατά την προέλαση των τουρκοαιγυπτιακών στρατευμάτων, τα Λαγκάδια είχαν εκκενωθεί και ο Ιμπραήμ επέλεξε να στρατοπεδεύσει στο αρχοντικό των Δεληγιανναίων, το οποίο λεηλάτησε και κατέστρεψε κατά την αναχώρησή του.