Το Δυρράχιο είναι ορεινό χωριό της Αρκαδίας, χτισμένο σε υψόμετρο περίπου 800 μέτρων, κοντά στα όρια με τη Μεσσηνία και τη Λακωνία, σε δύσβατη περιοχή ανάμεσα σε χαράδρες και ορεινούς όγκους. Η στρατηγική του τοποθεσία το ανέδειξε σε σημαντικό κέντρο κατά την προεπαναστατική και επαναστατική περίοδο. Το 1776, το χωριό αποτέλεσε έδρα του φημισμένου κλέφτη Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη, αμέσως μετά τη νικηφόρα μάχη της Ρεκίτσας. Ο Ζαχαριάς εγκαταστάθηκε στην ευρύτερη περιοχή του Δυρραχίου και των Ξεροβούνων για περίπου πέντε χρόνια, καθιστώντας το χωριό ορμητήριο της κλεφτουριάς, πριν μεταφέρει την έδρα του στη Μπαρμπίτσα του Πάρνωνα. Τον Ιούνιο του 1787 στο Δυρράχιο έχασε τη ζωή του ο Αναγνώστης Κολοκοτρώνης, θείος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, σε μάχη κατά των Οθωμανών. Το 1818, το Δυρράχι συνδέθηκε και με τη Φιλική Εταιρεία, καθώς αποτέλεσε τόπο μύησης νέων μελών και βάση πολεμικής προετοιμασίας ενόψει της Επανάστασης. Στις 20 Μαρτίου 1821, μετά τη λειτουργία που τελέστηκε στην εκκλησία της Παναγίας στο Λιθάρο, ο αγωνιστής ιερέας Παναγιώτης Θ. Τούρτας, γνωστός ως Παπα-Τούρτας εκφώνησε πατριωτικό λόγο και μαζί με τον ηγούμενο της Ι.Μ. Ρεκίτσας, Παρθένιο, ευλόγησαν τα όπλα των αγωνιστών. Από το Δυρράχι κατάγονταν σημαντικοί αγωνιστές του Αγώνα του 1821, όπως ο στρατηγός Παναγιώτης Κεφάλας, ο αδελφός του Νίκος Κεφάλας και ο αγωνιστής ιερέας Παπα-Τούρτας. Οι άνδρες αυτοί, μαζί με άλλες επαναστατικές δυνάμεις της περιοχής, συνέβαλαν αποφασιστικά στην απελευθέρωση της Καλαμάτας στις 23 Μαρτίου 1821.