Ο Ατσίχολος είναι μικρός οικισμός της Αρκαδίας, χτισμένος στις δυτικές πλαγιές του φαραγγιού του Λούσιου ποταμού, σε τοπίο ιδιαίτερου φυσικού και ιστορικού ενδιαφέροντος. Η περιοχή παρουσιάζει διαχρονική ανθρώπινη παρουσία, ήδη από την αρχαιότητα και τα βυζαντινά χρόνια, με αγροτικούς πληθυσμούς που δραστηριοποιούνταν στον εύφορο κάμπο της αρχαίας Γόρτυνας. Κατά την ύστερη Τουρκοκρατία, ο Ατσίχολος βρέθηκε σε κομβικό σημείο πάνω στον οδικό άξονα Καρύταινας – Μεγαλόπολης. Την επικοινωνία διευκόλυνε το μονότοξο γεφύρι πάνω από τον Λούσιο ποταμό, το οποίο επέτρεπε τη διέλευση ανθρώπων και φορτίων από και προς τα ορεινά και πεδινά της Γορτυνίας, ενισχύοντας έτσι τον ρόλο του Ατσίχολου ως μεταβατικού σημείου ανάμεσα σε γεωργικές και εμπορικές ζώνες της εποχής. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821, ο Ατσίχολος αποτέλεσε σημείο ελέγχου της κίνησης στην ευρύτερη περιοχή, καθώς, λόγω της γεωγραφικής του θέσης, χρησιμοποιήθηκε από τους Έλληνες αγωνιστές ως θέση επιτήρησης και άμυνας. Το 1826, σε μια κρίσιμη συγκυρία κατά την κάθοδο του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο, ο αγωνιστής Κολιόπουλος ανέλαβε να φυλάει το πέρασμα κοντά στον Ατσίχολο. Η ενέργεια αυτή εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο της προσπάθειας των Ελλήνων να ελέγχουν τις διαβάσεις και να καθυστερούν την επέλαση του εχθρού, ιδιαίτερα σε περιοχές με δύσβατο και ευνοϊκό για άμυνα ανάγλυφο.