Ο Ιερός Ναός των Αγίων Αποστόλων στο Λεοντάρι αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα δείγματα της υστεροβυζαντινής αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα. Ανήκει σε μια μικρή ομάδα μνημείων που υιοθετούν τον χαρακτηριστικό αρχιτεκτονικό τύπο της παλαιολόγειας ναοδομίας, όπως διαμορφώθηκε στον Μυστρά. Ο ναός ήταν ήδη γνωστός στους Ευρωπαίους περιηγητές της Πελοποννήσου από τις αρχές του 19ου αιώνα. Αρχικά αφιερωμένος στον Χριστό Ζωοδότη, υπέστη επανειλημμένες μετατροπές κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Κατά την Α΄Τουρκοκρατία, ο ναός μετατράπηκε σε τέμενος, ενώ μετά τη Β΄Ενετοκρατία, όταν η όταν η Πελοπόννησος επανήλθε στην οθωμανική κυριαρχία ο ναός μετατράπηκε εκ νέου σε τζαμί, αυτή τη φορά με εκτενέστερες επεμβάσεις. Χαρακτηριστικά, ο  μιναρές, του οποίου σήμερα σώζεται  μόνο  η βάση,κατασκευάστηκε  πάνω  στο  κατώτερο  τμήμα  του βυζαντινού κωδωνοστασίου, το οποίο μπαζώθηκε εσω­τερικά. Η έκταση και η ένταση των παρεμβάσεων αυτών συνδέονται άμεσα με την ιδιαίτερη σημασία που είχε το Λεοντάρι την εποχή εκείνη, όταν συγκέντρωνε πολυάριθμο μουσουλμανικό πληθυσμό. Μετά την Ελληνική Επανάσταση και την ίδρυση του ελληνικού κράτους, τον 19ο αιώνα, ο ναός επανακαθαγιάστηκε ως χριστιανικός: ο μιναρές κατεδαφίστηκε και κατασκευάστηκε νέο, μικρό κωδωνοστάσιο.