Η Μονή της Παναγίας Μπούρα, ιστορικό μοναστήρι της Αρκαδίας, δεσπόζει στην πλαγιά του βουνού ανάμεσα στο Λεοντάρι και τη Φαλαισία και η κατασκευή της χρονολογείται στα μέσα του 12ου αιώνα. Μετά την αποτυχημένη εξέγερση των Ορλωφικών το 1770, το μοναστήρι υπέστη σκληρή λεηλασία από Τουρκαλβανούς — άτακτους ενόπλους που είχαν εξαπολύσει οι Οθωμανοί σε αντίποινα για την εξέγερση. Οι επιδρομείς κατέσφαξαν τους μοναχούς και προκάλεσαν σοβαρές καταστροφές, μεταξύ των οποίων και η φθορά των τοιχογραφιών του καθολικού. Παρά τις ζημιές, ο οχυρωματικός πύργος της μονής φαίνεται πως διασώθηκε εν μέρει ή ανοικοδομήθηκε λίγο αργότερα. Στην αυγή της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, η Μονή Παναγίας Μπούρα αναδείχθηκε σε σημαντικό πυρήνα του αγώνα: φιλοξένησε σχολείο για τη μόρφωση των χριστιανόπουλων, υπήρξε κέντρο μύησης μελών της Φιλικής Εταιρείας, αλλά και σταθμός ανεφοδιασμού οπλαρχηγών και αγωνιστών της περιοχής. Κατά την επιδρομή του Ιμπραήμ Πασά στην Πελοπόννησο, οι μοναχοί της Μονής δεν δίστασαν να αντισταθούν με γενναιότητα και να θυσιαστούν για την υπεράσπιση της Μονής. Σήμερα, διακρίνεται ακόμη ο οχυρωματικός πύργος, ενσωματωμένος στον περίβολο της εκκλησίας.