“Ο Παναγιώτης Κεφάλας γεννήθηκε, στο χωριό Δυρράχι της Μεγαλόπολης, μάλλον το 1790. Υπήρξε πρωτοπαλίκαρο του γνωστού κλέφτη Καπετάν Ζαχαρία Μπαρμπιτσιώτη και στοχοποιήθηκε κατά τον διωγμό των κλεφτών του Μοριά (1805 – 1806) με αποτέλεσμα να καταφύγει αρχικά στα ορεινά και έπειτα να περάσει για λίγο στα Επτάνησα. Το 1809 επέστρεψε στην Πελοπόννησο, συγκρότησε ένα ένοπλο σώμα με έδρα τα ορεινά της επαρχίας Καρύταινας και έδρασε ως κλέφτης στα Σαμπάζικα. Εκείνη την περίοδο γνώρισε τα αδέλφια Νικήτα και Γρηγόριο Δικαίο (Παπαφλέσσα).
Το 1819, ο Παναγιώτης Κεφάλας μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Παπαφλέσσα και υπήρξε ιδιαίτερα ενεργός και αφοσιωμένος στους σκοπούς της. Τον Ιανουάριο του 1821 συνόδευσε τον Παπαφλέσσα στη μυστική συνέλευση των Φιλικών που έλαβε χώρα στη Βοστίτσα (26 – 30/01/1821), με απώτερο σκοπό την οργάνωση της Επανάστασης στην Πελοπόννησο. Τον Μάρτιο, οργανώθηκε ακόμη μια μυστική σύσκεψη Φιλικών, στο Δυρράχι, στην οποία συμμετείχε μαζί με τους αδελφούς Φλέσσα και τον Χρήστο «Αναγνωσταρά» Παπαγεωργίου.
Στις 23 Μαρτίου 1821, ως οπλαρχηγός της επαρχίας Ιμλακίων, οδήγησε ισχυρό ένοπλο σώμα προς την Καλαμάτα, όπου ενώθηκε με τις δυνάμεις των Νικηταρά, Παπαφλέσσα, Μητροπέτροβα, Μαυρομιχάλη και Κολοκοτρώνη, αναγκάζοντας τον Σουλεϊμάν Αγά Αρναούτογλου να παραδώσει την πόλη. Συμμετείχε στην κατάληψη της Κυπαρισσίας και στρατοπέδευσε μαζί τους πελοποννήσιους αγωνιστές στην Καρύταινα, ακολουθώντας το σχέδιο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη για την κατάληψη της Τριπολιτσάς.
Ο Παναγιώτης Κεφάλας έλαβε μέρος σε σημαντικές πολεμικές αναμετρήσεις, όπως η Μάχη του Λεβιδίου (Απρίλιος 1821) και η περίφημη Μάχη του Βαλτετσίου (Μάιος 1821), όπου υπερασπίστηκε με επιτυχία τον δυτικό προμαχώνα. Συμμετείχε ακόμη, στην Πολιορκία της Τριπολιτσάς ως επικεφαλής ισχυρού σώματος 600 ενόπλων και πέρασε στην ιστορία ως ο «πορθητής της Τριπολιτσάς» χάρη στη φανταστική απεικόνιση του Βαυαρού ζωγράφου Peter von Hess.
Τον Ιανουάριο του 1822, ύστερα από μια σύντομη περιπέτεια με την υγεία του που τον είχε οδηγήσει προσωρινά στο Δυρράχι, συμμετείχε στην εκστρατεία του Νεόκαστρου. Στη συνέχεια διακρίθηκε ως σπουδαίος μαχητής στις επιχειρήσεις κατά του Δράμαλη Πασά, ιδίως στο Άργος τον Ιούλιο του 1822. Αργότερα κατευθύνθηκε προς την Αττική και υπερασπίστηκε τη Στερεά Ελλάδα. Με απόφαση του Εκτελεστικού, ο Παναγιώτης Κεφάλας έλαβε τον βαθμό του Στρατηγού, τον Ιούνιο του 1823.
Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου, ο Κεφάλας στήριξε την πλευρά των Κυβερνητικών, κυρίως λόγω της φιλικής σχέσης του με τους αδελφούς Φλέσσα και ήρθε σε ρήξη με τους πελοποννήσιους οπλαρχηγούς που τάχθηκαν με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Παρότι αιχμαλωτίστηκε από τον Γενναίο Κολοκοτρώνη, τον Μάρτιο του 1824, ο Θεόδωρος τον απελευθέρωσε, επιτρέποντάς του να συνεχίσει τον αγώνα κατά των Οθωμανών στην περιοχή.
Η Μάχη στο Μανιάκι, στις 20 Μαΐου 1825, υπήρξε η τελευταία πολεμική αναμέτρηση στην οποία συμμετείχε ο Παναγιώτης Κεφάλας. Η απόφαση του Παπαφλέσσα να αντιμετωπίσει με ελάχιστες δυνάμεις τα στρατεύματα του Ιμπραήμ Πασά οδήγησε στην ήττα των επαναστατικών δυνάμεων και στον θάνατο του ίδιου. Ο Κεφάλας κατάφερε αρχικά να διαφύγει, αλλά σκοτώθηκε λίγο αργότερα σε κοντινή περιοχή, στο χωριό Μαργέλι.”